Είναι ο χρόνος

Κοίτα πως

κοκκινίζει το πρωί ο ουρανός

κοίτα πως

τ’ αστέρια σβήνουν και χάνονται στο φως

χάθηκε και το φεγγάρι

όπως το όνειρο μαζί του σε ‘χει πάρει

είναι ο χρόνος 
λυτρωτής μα και φυγής ο πόνος

φύγε μόνος θέλω να ‘μαι

που και που θα σε θυμάμαι

μια ζωή για σένα είχα

μια ζωή

μια ζωή για σένα μόνο

μια ζωή σε λάθος χρόνο

μια ζωή που πια δεν έχω

μια ζωή

πες πως ήσουν μια σελίδα

γύρισε και δεν σε είδα

πες πως ήσουν στο ρόλοι

ένα λεπτό

Κοίτα πως

πως βραδιάζει σκοτεινιάζει ο ουρανός

κοίτα πως

τ’ αστερία ανάβουνε και δίνουνε το φως

άναψε και το φεγγάρι

που για πάντα στο όνειρο του σε ‘χει πάρει

είναι ο χρόνος 
λυτρωτής μα και φυγής ο πόνος

Μάστορης  Γιώργος                                                            7/2/2007